Orassion: Nosgnor tut-potent! Conòsse Ti përdabon a l’é vita eterna! Acòrdane ‘d conòsse Tò Fieul ëd manera tant përfeta ch’a peussa esse për noi ël senté, la vrità e la vita, e che nojàutri i séguito Soe pianà arlongh la vìa ch’a mën-a a la vita eterna; për Gesù Crist, Tò Fieul, nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé, pr’ ij sécoj dij sécoj. Amen.
Leture bìbliche: At 7:54-60; 1 Pero 2:4-10; Johannes 14:1-14; Salm 31:1-5, 15-16
I.
I la trovoma soens ant ij Salm l’idèja ‘d na rocafòrt, na sitadela, d’un castel anté ch’as peul trovesse sosta da j’atach dël nemis. Për sò pòpol Nosgnor Dé a l’é l’arfugi ël pì sicur possìbil, la sosta da dovresse an tute j’ocasion e dzurtut quand che nòstra vita a l’é an privo. Ëd vòlte, contut, fin-a ‘l pòpol ëd Nosgnor a l’é tentà d’arcore mach a d’arsorse uman-e ch’as arveleran, tutun fàusse e sensa fòrsa com a lo son tùit j’idoj. Pregoma ancheuj con le paròle sugerìje da cost tòch dël Salm 31.“1Nosgnor, i l’hai trovà na sosta an ti! Lassme maj confonde! Delivr-me: cola-lì a sarà toa arvangia! 2Scotme! Delivr-me an pressa! Sie ti mè protetor e arpàr, na fortëssa andoa ch’i peuda sté sicur! 3Ti’t ses mia rocafòrt e fortëssa! Delivr-me e compagn-me: toa reputassion a l’é an discussion! 4Tirme fòra da la rèj ch’a l’avìo stërmà për ciapeme, përché ti’t ses mia fòrsa. 5An toe man i dago an goerna mia vita. Ti ‘t ‘m delivrëras, o Nosgnor, përché ti ‘t ses un Dé fidel! […] 15It ses ti ch’it fisse ij termo ‘d mè destin. Delivr-me da la potensa dij mè nemis e da coj ch’am dan adòss. 16Sorid a tò sërvent! Delivr-me për motiv ëd toa fidelità!” (Salm 31:1-5, 15-16).
II.
Ij cristian a selebro Stevo [San Ëstevo] coma ‘l prim màrtir, ël prim che, al pressi ‘d soa vita medésima, a l’ha nunsià ciàir e net, sensa tëmma, che Gesù ‘d Nasaret a l’é ‘l Messìa, ël Salvator dël mond, l’ùnich. Ël mond soens a së stopa j’orije e as buta a crijé mach për nen ësté a sente costa vrità incòmoda e a-j dà adòss a coj ch’a-j la diso. La vrità, contut, a podrà mai esse crasà. Scotoma, dal lìber dj’At dj’Apòstoj, la fin ëd la vicenda dë Stevo.
La lapidassion dë Stevo “54Quand ch’a l’han sentì tut lòn, a son anfiammasse ‘d rabia e a argrignavo ij dent contra ‘d chiel. 55Stevo, nopà, ch’a l’era pien dë Spìrit Sant e ch’a l’avìa j’euj fìssà al cél, a l’ha vëddù la glòria ‘d Nosgnor, e Gesù ch’a l’era a la drita ‘d Nosgnor. 56“Vardé-là” a l’ha dit, “i vëddo ij céj duvert e ‘l Fieul ëd l’Òm ch’a sta a la drita ‘d Nosgnor!”.
Lascia un commento