Letùre bìbliche: Salm 106:1-23; Surtìa 32:1-14; Filipèis 4:1-9; Maté 22:1-14
con le vos ëd Pàul Castlin-a, March Moretti, Màssim Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta
Ël fil ross, ël téma ‘l pì amportant ëd le leture bìbliche dë sta sman-a, a riguarda cola incoerensa ch’a torna mincatant e ch’a-i tomba ‘l pòpol ëd Nosgnor riguard a lòn che Nosgnor a së speta da nojàutri. Pijene cossiensa për ël mojen ëd ël confront con la Paròla ‘d Nosgnor a l’é fondamental. Sossì a deuv portene a la confëssion dij nòstri pecà e al pentiment, tant coma a-j dà l’espression ël Salm 106. Decade ant l’idolatrìa a l’é quajcòsa ‘d motobin séri, coma n’é l’ilustrassion l’episòdi dël vailèt d’òr contà ant la Surtìa. La preghiera d’intercession da part ëd përson-e fidej tanme Mosè, an peul arporté an sla stra giusta. L’angagg ëd nòstra përson-a anvers tut lòn ch’a l’é bon e gradì a Nosgnor a l’è lòn ch’an adressa la letura da la litra ai Filipéis. Coma i vëdoma, a la fin, ant la letura dël vangel, a l’é soens per ël mojen ed le paràbole ‘d Gesù che, con ël tìpich ëstil profètich, a peudo dene col sopatun ch’an fà tant bin! Sia ringrassià Nosgnor per soa paterna e providensial dissiplin-a.
I.
Butesse ‘dnans a la Paròla ‘d Nosgnor për confrontèss-ne, a l’é ‘n dover dël pòpol ëd Nosgnor ant ël servissi divin. Ël Salm 106 a l’é na confëssion coletiva ‘d pecà. La bontà e la fidelità ‘d Nosgnor a sò Pat a l’ha da corësponde a nòstra fidelità e ubidiensa, përché sò Pat a conten ëdcò ‘d conseguense negative për coj ch’as conformo nen ai sò tèrmin. Confëssé nòstre inadempiense e butesse ‘d bon-a veuja për n’ubidiensa arnovà, a l’é nòst dover precis. La misericòrdia ‘d Nosgnor a men-a al përdon e a na vita arnovà.
Salm 106:1-23
Laudé Nosgnor! Rende grassie a Nosgnor, përché Chiel a l’é brav. Soa misericòrdia a dura për sèmper! Chi ch’a podrà mai conté tùit j’at potent che Chiel a l’ha fàit o dé cont ëd tute j’assion degne ‘d làude che Chiel a l’ha compì? A son për dabon beat coj ch’a travajo për fé trionfé la giustissia e ch’a fan sèmper lòn ch’a l’é giust!
Nosgnor! Arcòrd-te ‘d mi quand ch’it mostre toa benevolensa a tò pòpol! Ancòrz-te ‘d mi quand ch’it dlibere, parèj ch’i vëdda la prosperità ‘d coj ch’it l’has sernù, ch’im arlegra con toa nassion e ch’im gloria ansema con la gent ch’at aparten.
I l’oma pecà tant coma ij nòstri vèj, i l’oma fàit lòn ch’a l’é nen giust, i l’oma fàit lòn ch’a l’é mal. Ij nòstri vej ant l’Egit a l’han nen tenù an bon cont ij miràcoj ch’it l’avìe fàit, a l’han pì nen arcordasse dla gran quantità ‘d favor che ti ‘t l’avie faje, e a son arvoltasse contra ‘d ti dacant al mar Ross. Con tut lòn, Chiel a l’ha delivraje a càusa ‘d soa arputassion, për fé conòsse soa potensa. A l’ha crijà contra ‘l Mar Ross e ‘l mar a l’é suvasse. A l’ha mnaje a travers ël fond dël mar coma s’a fussa ‘n desert. A l’ha delivraje da la potensa ‘d coj ch’a-j l’avìo an ghignon e a l’ha salvaje da la potensa ‘d sò nemis. J’aque a l’han quatà ij sò nemis e gnanca un ëd lor a l’é survivuje. A l’han chërdù a soe promësse e a l’han cantaje ‘d làude.
Con tut lòn a l’han prest dësmentià lòn che Chiel a l’avìa fàit, a l’han nen vorsù speté soe istrussion. Ant ël desert a l’han avù anvìa ‘d carn, tant che a’n n’avìo mai pro, e a l’han dësfidà Nosgnor ant ël desert. Chiel a l’ha daje la contenta, peui, nopà, a l’ha faje ciapé na maladìa. Ant ël campament a son pijass-la mal contra ‘d Mosè e contra ‘d Aaron, ël sant sacerdot ëd Nosgnor, ma la tèra a l’é duvertasse e a l’ha travondù Dathan; a l’ha quatà tuta la banda d’Abiram. Ël feu a l’ha brusà tut col grup, le fiame a l’han consumà tuta cola canaja.
An Horeb a l’han fasse la mistà d’un vailèt e a son butasse an ginojon dëdnans a ‘n buracio ‘d metal. A l’han baratà sò Dé majestos con na mistà d’un beu ch’a mangia dl’erba. A l’han arfudà ‘l Dé ch’a l’avìa liberaje, Col ch’a l’avìa fàit grande còse an Egit, d’assion maravijose ‘nt ël pais ëd Ham, d’assion potente dacant al Mar Ross. Anlora Nosgnor a l’ha mnassà ‘d anienteje, ma Mosè, Sò sernù, a l’ha ‘ntërcedù për lor parèj che Soa rabia a chitèissa e a-j anientèissa pì nen.
II.
Ël cheur ëd l’òm dësdà a l’é na fòrgia d’ìdoj – costa-sì a l’era l’oservassion bin centrà dël Reformator Gioann Calvin. Soens a l’é ‘dcò la dirigensa dla cesa ch’a n’ha compiasensa e ch’a dà la contenta a coste tendense idolàtriche, coma ch’a l’é mostrà ant ël contegn colpèivol dël sacerdot Aaron ant l’episòdi dël vailèt d’òr.
Lascia un commento