Con le vos ëd Pàul Castlin-a, Anin Ferrero, Massimo Marietta, Marco Moretti e Gianni Marietta
Leture bibliche: Salm 149; Surtìa 12:1-14; Roman 13:8-14; Maté 18:15-20
Ël pòpol ëd Nosgnor a l’é ‘n pòpol che, an ëd temp regular, as ancontra për selebré, con gòj e arconossensa, le figure e j’aveniment amportant ëd soa stòria e identità. I trovoma sossì ben testimonià për tuta la Bìbia. La Bìbia, an efet, nen mach a na fà la dëscrission, ma a comanda la 
selebrassion ëd certe feste, an dis coma selebreje e an dà fin-a ij materiaj ch’i n’oma da manca për selebreje. La pì amportanta ëd coste feste a l’é la Pasca. Ël verb “selebré” a ven dal latin “celebratio”, l’é a dì l’afluensa ‘d tanta gent për solenisé, onoré, esalté na përson-a o n’aveniment amportant. A veul dì laudé, comemoré, magnifiché, esalté, tùit ansema e ‘d maniera grandiosa, quajdun o quaicòsa. La Bibia an ciama a selebré Nosgnor Dé (e mach chiel), ch’a realisa për sò pòpol e an mes a sò pòpol, d’at ëd salvassion e ‘d liberassion. Le leture bìbliche dë sta duminica an propon-o un Salm ëd làude e ‘d ringrassiament e an parla dl’istitussion ëd la Pasca, nòstra vera festa dla liberassion, la pì autèntica. As trata nen contut ëd na formalità da fesse “mach për tradission” (coma quajvòta a càpita), ma ‘d quaicòsa ch’a l’ha da trasformesse an d’at concret, sostansiaj, d’amor, ëd giustissia e ‘d vita bin dissiplinà. Sossì a l’é ‘dcò lòn ch’an mostro la tersa e la quarta letura d’ancheuj, ciapà dal Testament Neuv.
I.
Ël Salmista a cissa ‘l pòpol ëd Nosgnor a laudé Nosgnor con calor e con tut ël cheur. La làude a l’ha da esse istintiva e génita, fàita an pùblich e ant la companìa dij fedej, përchè soa providensa as arneuva dì apress dì. Dé a l’é fedel, a-j susten e a-j salva, e a porterà a compiment un bel dì ëd tute lë promesse ch’a l’ha fàit për ij temp ùltim. Dé a l’é col ch’a l’ha formà e liberà sò pòpol. Le rason ëd selebrelo a son tante, fin-a con la mùsica e la dansa e nen mach an pùblich, ma ‘dcò an privà, quand ch’is artiroma an nòstra ca. A son tante le fòrse ch’a-j fan oposission al pòpol ëd Nosgnor, ma a la fin lor a saran batùe. La làuda ‘d Nosgnor – a l’é ciàir – a l’é peui pa quaicòsa da fé mach con ij làver, ma a l’ha da incarnesse and na vita d’ubidiensa arconossenta.
“Laudé Nosgnor! Canté a Nosgnor na càntica neuva! Laudelo ant la radunansa dij sò divot! Che Israel a s’arlegra an sò Creator! Che ‘l pòpol ëd Sion a argiojissa an sò Re! Ch’a làudo Sò nòm con la dansa! Ch’a canto ‘d làude a Chiel con l’acompagnament dij tamburnin e dl’arpa! Përchè Nosgnor a l’ha gòj ‘d Sò pòpol. Chiel a esalta coj ch’a son crasà con la liberassion. Che ij sò divot as arlegro përchè Nosgnor a l’ha daje l’arvangia! Ch’a crijo ‘d gòj ant ij sò let. Ch’a làudo Nosgnor quand ch’a ten-o an man na spa a doi trancie; për vendichesse dle nassion e për castighé ij forësté. A grupo ij sò re con ëd caten-e e ij sò nòbij con ëd such ëd fer. A dan esecussion al giudissi che ij sò nemis a son ëstàit condanà. Tùit ij Sò fidej a saran vendicà. Laudé Nosgnor!” (Salm 149).
II.
Nosgnor Dé a l’é col ch’a lìbera sò pòpol da minca opression, e la festa da fesse tùit j’agn për armarchelo, a l’é la Pasca, ch’an arcòrda la liberassion d’Israel da la s-ciavensa an Egit. Costa festa…
Lascia un commento