Leture bìbliche: Salm 105:24-45; Surtìa 3:1-15; Roman 12:9-21; Maté 16:21-28
Con le vos ëd Pàul Castlin-a e Michel dij Bonavé
Le leture bìbliche sernùe dal Lessionari për costa duminica a buto an evidensa coma la stòria, j’aveniment, dël pòpol ëd Nosgnor, l’istess che cole ch’a riguardo ‘l Signor e ‘l Salvator Gesù Crist,
a son pa ‘d fàit ch’a son capità për asar o dovù a le circostanse. A corispond a j’intension eterne ‘d Nosgnor e për lòn a l’é bin ciamà “la stòria dla salvassion”. An costa stòria, nojàutri ij cristian, i soma tuti implicà e a séguita a dene ‘d lession ëd pèis. I podrìo dì che tuti nojàutri i soma an “formassion permanent”, “i soma sèmpe a scòla” për serve sèmpe mej la càusa ‘d Nosgnor an cost mond. An ësto “servissi ativ” ch’i na soma anrolà, as treuva la rason ëd nòstra vita e ‘l bin pì grand.
I.
Selebré j’aveniment ij pì amportant ëd la stòria dl’Israel antich, tanme la miracolosa liberassion da la s-ciavensa an Egit, la marcia providensial ëd la Surtìa e lë stansiament ant la Tèra dla Promëssa, don che Nosgnor a l’avìa faje, a l’é cheicòsa ch’as arpet soens ant la Bibia coma ‘l contnù dle làude dël pòpol sernù a sò Signor. I lo vëdoma ant ël tòch dël Salm 105 ch’i andoma a lese. Armarché coma l’elession, la sernùa, a l’abia ‘l bu ‘d formesse ‘n pòpol fedel e ubidient a Nosgnor: “e lòn për che lor a podèisso osservé ij Sò comandament e scoté Soe lej”. Sensa la fidelità e l’ubidiensa, a van a rìsigh ëd perde ij sò privilegi e benedission. L’istess a val për l’umanità, creà da Dé: cost-sì a l’é ‘n prinsipi ch’a stà a la rèis ëd tùit ij problema ch’i l’oma.
“… Peuj Israel a l’é trasferisse an Egìt; Giacòb a l’é vivù për un cert temp ant la tèra d’Ham. Nosgnor a l’ha rendù Sò pòpol motobin dru e a l’ha fàit ch’a rivèisso a d’esse pì ‘d nùmer dij sò nemis. A l’ha fàit ch’a l’avèisso an ghignon Sò pòpol e ch’a maltratèisso ij Sò servitor. Peui Nosgnor a l’ha mandà ij Sò servitor Mosè e Aronne, che Chiel a l’avìa ‘dcò sernù. A l’han dàit esecussion ai Sò segn miracolos antrames ëd lor e d’assion da nen chërde ant la tèra d’Ham. A l’ha fàit dventé ‘d sangh soa eva tant da fene meuire ij pèss. Ant la tèra d’Egit a j’é stàita n’invasion ëd ran-e, ch’as anfilavo fin-a ‘nt ël palass dël rè. A l’ha ordinà ch’a vnisso le mosche e ‘d moschin a l’ero daspërtut. A l’ha mandà la tempesta ansema a la pieuva e la lòsna a l’é abatusse su tut ël pais. A l’ha ruinà soe vigne e ij sò fié, e a l’ha s-ciapà j’erbo an tut ël teritori. A l’ha ordinà ch’a vnisso le cavalëtte e tanti grij ch’as podìo gnanca contesse. A l’han divorà tuta la vegetassion dël pais e tut ël gran dij camp. A l’ha abatù tùit ij prim nà an soa tèra, le primissie ‘d soa produssion. A l’ha fane seurte fòra Sò pòpol anrichì d’òr e d’argent – gnanca una ‘d soe tribù a l’é ‘ntrapasse. L’Egìt a l’é stàit bin content quand ch’a son andass-ne, përché a l’avìa tëmma ‘d lor. Nosgnor a l’ha slargà an su ‘d lor na nìvola për coateje e a l’ha procuraje ‘n feu për anlumineje la neuit. A l’han ciamà dla carn e Chiel a l’ha procuraje le quaje; a l’ha sodisfaje con ëd ròba da mangé ch’a venìa dal cel. A l’ha dovertà na rochera e a l’é sortijne d’eva; na rivera a corìa ‘nt un desert. Vera, Nosgnor a l’é ‘rcordasse ‘d Soa promëssa sacrà, cola ch’a l’avìa fàita a Sò servitor Abram. Quand ch’a l’ha fàit seurte fòra Sò pòpol, lor a son arlegrasse, ij Sò elet a l’han crijà ‘d gòj. A l’ha daje ‘l teritòri ‘d d’àutre nassion, e a l’ha daje ‘n proprietà lòn che d’àutri pòpoj a l’avìo frutà, e lòn për che lor a podèisso osservé ij Sò comandament e scoté Soe lej. Alleluja! Laudé Nosgnor!” (Salm 105:24-45).
II.
L’episòdi ëd “la ronza ch’a brusava ma ch’as consumava pa”, dël capìtol 3 dla Surtìa a l’é ‘l pont pì àut ëd l’arvelassion ëd Dé a Mosè e, për sò mojen, a sò pòpol.
Lascia un commento