Leture bìbliche: Salm 13; Génesi 22:1-14; Roman 6:12-23; Maté 10:40-42
La Bibia antrega an presenta d’òm e ‘d fomne che, malgré tuti ij sò difèt ëd lor, a son ëstàit sernù per grassia ‘d Nosgnor a esse ‘d portavos autorèivol e ispirà dla Paròla ‘d Dé. Quand ch’i lesoma soe vicende ‘d lor e ch’i arseivòma con fiusa le paròle che lor an trasmëtto, nojàutri i na soma inflensà e i soma portà a pijé part ëd na stòria ch’as dësvlopa bin dëdlà ‘d sò temp, la stòria dël pòpol ëd 
Dé. La prima e la sconda letura (ël Salm 13 e Génesi 22) an parla dij giust ch’a ubidisso a Nosgnor an minca na circostansa. Ël giust, an efet, as fida ‘d Dé e a-j ubidiss sèmpe, fin-a ant ël cas che la situassion per chiel, da la mira uman-a a podrìa disse disperà. Bele se a podèissa nen comprende ‘l sens ‘d lòn ch’a-j càpita, chiel a ubidiss con fede, përchè a ‘rconòss che Nosgnor “a sà sèmpe lòn ch’a fà” e che, ant ij sò propòsit, a-i é sèmpe na rason bon-a e giusta. Ël capitol 6 dla littera ai cristian ëd Roma an parla coma ‘l cristian as buta volenté al servissi ‘d Nosgnor. L’ùltima letura, a la fin dël capitol 10 ëd Maté, a buta an evidensa l’onor ch’a l’é staje acordà a j’apòstoj e ai profeta biblich coma d’ambassador për Nosgnor, e dl’onor ch’a ‘rseivran coj ch’a-j dan da ment a la Paròla che lor a trasmëtto.
I.
Ël Salm sernù për costa duminica a l’é na pcita orassion ëd David. La situassion ch’a na fà la dëscrission, a l’era cola che chiel midem a l’era trovassje, opura un-a d’un chërdent ch’as na sentiva compagn: cola ‘d trovesse an privo ‘d mòrt. A jë smija che Nosgnor a l’era dësmentiasse ‘d chiel, coma se Nosgnor a l’avèissa d’àutr da fé e a podèissa o a volèissa pa ocupesse ‘d chiel. “Nò,” chiel a dis a Nosgnor, “lassa nen che ij mè e ij tò nemis a vincc-o e a penso d’esse ij pì fòrt”. A l’é parèj che ‘l salmista a fà sté ciuto ij sò pensé dësfaitista, s’arcòrda dle promësse che Nosgnor a l’ha fàit ai sò e a fortiss soa fiusa che chiel a sarà salvà përchè Dé a resta fedel a soe promësse.
“Nosgnor! It ses dësmentiate ‘d mi! Fin-a a quand é-lo che sta situassion-sì a durerà? Fin-a a quand é-lo ch’i varderas da n’àutra banda e ch’it ancorze nen che mi i son belessì parèj? Fin-a quand ch’i l’avrai ‘d porté an mia ànima csi tanta angossa e ‘d sagrin tut ël dì! Fin-a a quand ch’i l’avrai da soporté che ij mè nemis a l’abio da prevalèj dzura ‘d mi? Nosgnor, mè Dé! Virte e rëspondme! Ampiniss ëd ciàir ij mè euj, dësnò i meuiro. Lassa nen che ij mè nemis as arlegro pì nen e ch’a diso: “I l’oma vinciulo!”. Lassa nen che ij mè aversari as arlegro ‘d vëdd-me tombé. Malgré tut lòn I l’hai fiusa che tò amor anvers ëd mi a vnirà mai a manch. I sarai mi pitòst a arlegreme përchè ch’it l’has liberame. I sai ch’a vnirà tòst ël dì ch’i canterai a Nosgnor për tut ël bin che chiel a l’ha fame!” (Salm 13)…
Lascia un commento