Leture bìbliche: Salm 85; Isaia 40:1-11; 2 Pero 3:8-15; March 1:1-8 con le vos ëd Pàul Castlin-a, March Moretti, Màssim Marietta, Anin Ferrero, Gianni Marietta
Ël Dé ver e ch’a viv, col ch’a l’é arvelasse an Gesù Crist e che an Chiel i lo vëdoma ch’a agiss, a l’é pa ‘n déspota sensa pietà e ch’as peul nen prevëdde lòn ch’a farà. Cola lì a l’é la dëscrission ëd le divinità fàusse dij pagan. Nosgnor Dé a l’é gnanca na sòrt ëd Papà Natal, o Vej Talin, Barba st’Inver, bonass e ‘d mània larga. Nosgnor Dé a ten an savent echilibri giustissia e grassia, Lege e Vangel, fòrsa e dosseur. I trovoma cost prinsìpi ant le leture bìbliche d’ancheuj ch’a buto an evidensa le cobie: lege-grassia, giustissia e amor, pentiment e fede. Ëd cost echilibri an Dé i podoma sèmpre fidess-ne përchè Chiel a l’é ‘n Dé fedel. A l’é pròpi sòn ch’a l’é ‘d granda consolassion për ël cristian ch’as rapòrta con Chiel e coj-lì a son i prinsìpi medésim ch’a l’han da caraterisé nòstra vita.
I. Salm 85 – Orassion për la liberassion e ‘l dësvij
Ël caràter ëd Nosgnor Dé, com i lo trovoma arvelà ant ij tèrmin ëd l’Aleansa an tra Chiel e sò pòpol, a l’é dla giustissia la pì àuta. Giustissia a prevëd la sicura aplicassion ëd le sansion dissiplinàrie ch’a son fissà për tuti coj ch’a trasgredisso Soa Lege. An Dé, contut, l’aministrassion ëd la giustissia a l’é mai sensa pietà, ma a l’é sèmpre gropà, balansà, da Soa grassia e da Sò amor. Ël Salm 85 a sélebra cost prinsìpi l’ora ch’a a diciara la relassion ëstrèita ch’a-i é an Dé an tra giustissia, grassia, bontà, vrità, giustissia e pas.
“Nosgnor! Ti ‘t l’has vërsà con bondosità toe benedission su toa tèra; it l’has fàit torna sté bin Giacòb. It l’has përdonà le colpe ‘d Tò pòpol, it l’has ëstendù ‘n vel dzura tùit ij sò pecà. It l’has fàit chité tuta toa furia; it l’has tratnù toa giusta rabia. Adess variss-ne, Nosgnor, nòstr Salvator. Buta da banda toa rabia ancora na vira. Saras-to sèmper anrabià con nojàutri? Seguiteras-to a esse ‘nrabià ‘dcò con le generassion ch’a vniran? An arnovras-to nen la vita ‘ncora na vòlta, parèj che tò pòpol a peussa trové ‘n ti soa gòj? Fane vëdde tò amor fedel. Nosgnor! Acòrd-ne la salvëssa! I scotrai lòn che Nosgnor a l’ha da dì, përché Nosgnor a farà la pas con sò pòpol fedel, ma falo nen artorné a soa folairà. A l’é sicur che la salvëssa a l’é davzin-a a coj ch’a l’han ëd rispet për Nosgnor, parèj che nòstra tèra a sarà ‘mpinìa ‘d soa glòria. Amor sincer e fidelità a son ancontrasse; la liberassion e la pas a son ëvnusse ‘ncontra a l’han dasse ‘n basin. La fidelità a chërs da la tèra e la liberassion a varda dal cel. Èh, Nosgnor a vërserà con abondansa Soe benedission e nòstra tèra a darà sò mësson. La liberassion a marcia dë ‘dnans a Chiel e a-j pronta la stra“.
II. Isaìa 40:1-11 – Nosgnor a consòla sò pòpol
Falosa e trompeusa a l’é a consolassion ch’a ven dal chërde ant un Dé ‘d conveniensa ch’as chërd ch’a tòlera, giustìfica e perdon-a tut, e lolì an sla bàse ‘d n’amor ch’a l’é nen tant precisà. Consolassion génita a l’é cola ch’a ven da ‘l chërde ant un Dé ch’as peul fidess-ne, ch’a rispeta ij pat e, coma ch’a l’é fortì ant le Scriture Sante, ch’a prend an sù chiel medésim le conseguense penaj ëd nòstre trasgression, përchè Soa grassia a peussa ess-ne dàita.Tut sossì Nosgnor a l’ha prontalo travers tuta la stòria dla salvassion, e dël tut sicur a l’é ‘l compiment ëd Soe promësse. Sossì a l’é lòn ch’a proclama ‘l profeta Isaìa ant ël capìtol 40 ‘d sò lìber.
“Consolé, consolé mè pòpol” a dis vòst Dé. Parlé al cheur ëd Gerusalem e nunsieje che ij sò di ‘d servitù a son rivà a la fin, ch’a l’é staje përdonà soe colpe, ch’a l’ha arseivù da Nosgnor na 
retribussion dobia për tùit ij sò pecà”. Scoté! A l’é quaidun ch’a crija: “Pronté ‘nt ël desert la vìa che ‘l Signor a l’ha da passeje, ant la vàuda spianeje na stra a nòst Dé. Aussé ‘l livel ëd j’avalament, sbassé ij mont e le colin-e; che ij teren rudi a dvento na spianada, che ij vir ëd le stra a sio drissà. Anlora a sarà arvelà la glòria ‘d Nosgnor, e tuti ansema a vëdran che Nosgnor medesim a l’ha parlà”. Na vos a dis: “Fà na crija!“. E n’àutra a rëspond: “Che crija hai-ne da fé?” . “Proclama che tuti a son coma d’erba. Soa blëssa a svaniss tòst tanme le flor ant ij camp. L’erba a sëcca e la fior a anfiapiss sota ‘l bof ëd Nosgnor. Pròpi parèj a l’é con la gent!” L’erba a sëcca e la fior a ‘nfiapiss, vera, ma la paròla ‘d nòstr Dé a dura për sèmper”. Monta an s’ na montagna bin àuta, ti ch’it pòrte ‘d bon-e neuve a Sion; àussa bin fòrta toa vos, ti ch’it pòrte ‘d bon-e neuve a Gerusalem. Crija, gnun-e tëmme! Dije a le sità ‘d Giuda: “Tò Dé a l’é ‘n camin ch’a riva!” . Nosgnor a riva con potensa, con la fòrsa ‘d sò brass chiel a dòmina sovran dzura tute le còse. A lo compagna ‘l frut ëd soa vitòria; a-j van danans ij sò trofé. Tanme ‘n bërgé chiel a pastura sò strop: A pija ‘n brass j’agnej, a-j pòrta strèit al pét, a compagna con soen le feje ch’a dan ël làit, a pòrta a ‘n brass j’agnej, a-j pòrta strèit al pét, a compagna con soen le feje ch’a dan ël làit”.
Lascia un commento