Leture bìbliche: Salm 123; Giudes 4:1-9; 1 Tessalonicèis 5:1-11; Maté 25:14-30
Le leture bìbliche de sta duminica-sì a buto an evidensa coma che ‘l travaj che Nosgnor a l’ha dane da fé coma cristian an ësto mond a l’é soens malfé e grev. As trata ‘d travajé për dejé andré sto mond gram a chiel ch’a n’é ‘l padron! Coma ch’an na parla la quarta letura d’ancheuj, për fè cost travaj a l’é pa che chiel a l’ha lassane sens’arsorse! A minca un ëd nojàutri Nosgnor a l’ha fidane na comission conform a j’abilità e talent che chiel a l’ha dane. Sto fàit-sì a l’ha da cissene a travajé con fiusa e speransa. A-i è gnun motiv për ess-ne dëscoragià o, pes, për esse gargh: costa sì a l’é l’esortassion ëd la tersa letura. Nosgnor Gesù Crist, coma ch’a l’ha promëttune, a tornerà e a porterà a compiment sicur soa euvra. Gnun a peul dì che l’é nen a l’autëssa ‘d cost travaj, gnanca le fomne, coma Débora che, com i vëdoma ant la sconda letura a l’è ciamà da Dé a esse na profetëssa e ‘n giùdes an Israel. La prima letura, finalment, an parla che soens andoa ch’is trovoma a-i é tanti nemis ëd la càusa ‘d Nosgnor ch’an dan ëd sagrin. A l’è per lòn che lë scritor d’ës Salm a prega Nosgnor con umiltà ch’a-i daga fòrsa.
I.
Prima letura. Ël chërdent a sà che na granda umiltà a l’é ‘l contegn ël pì convenévol ch’as ha da tense ‘dnans a Dé. Ël chërdent as rend cont, an efet, ëd la majestà, potensa e grandëssa ‘d Nosgnor. A sà che chiel a dipend an tut e per tut da Dé. As ancalerìa gnanca a adresseje la paròla an preghiera, s’a fussa nen che Dé medésim a lo ciama a avzinessje con fiusa. Ant ël Salm 123 lë scritor as paragon-a a ‘n serv ëdnans a sò padron. An cost mond, contut, ël chërdent as treuva anvironà da ‘d gent ch’a l’ha tut n’àutr contegn ëdnans a Dé, visadì arogansa, empietà, dëspressi e dësfida – l’istess che tanti soens a adresso ai chërdent medésim. Costa-sì a l’é na ben trista situassion ch’a lo sagrin-a nen pòch. A l’é parèj che ‘l chërdent a ciama a Nosgnor ëd podèj trovene ‘n pò d’arlass.
Psalm 123
“Anvers ëd ti, ch’it ëstas ant ël cel, i àusso ij mè euj. Tant coma ij serv a ten-o j’euj fiss an sle man ëd sò padron, e coma la serventa a ten j’euj fiss an sle man ëd soa padron-a, parèj i tnoma j’euj fiss an sël Signor, nòst Dé, fin ch’a l’àbia pietà ‘d nojàutri. Nosgnor! Ábie pietà ‘d nojàutri, àbie pietà, ch’i n’oma pro d’esse meprisà. Nòstra ànima a na peul pì dle schergne ch’an fan la gent superba, dl’insolensa ‘d coj ch’an mepriso“.
II.
Sconda letura. Le fomne a gòdo ‘d n’àuta considerassion a j’euj ëd Nosgnor, tant che Chiel a ciama ‘dcò ‘d fomne a ‘d responsabilità le pì àute. A l’é nen sèmpre parèj për j’òm ch’a vorìo tense l’onor mach për lor. Sossì a l’é ‘l cas ëd Débora, che Dé a l’avìa daje an Israel la mansion ëd profetëssa e giùdes. A l’é parèj che la gent as adressava pròpi a chila për arsèive ‘d consej e sentense quand ch’a-i era ‘d dëscòrdie da rangesse. A ven-o da chila fin-a quand ch’a l’avìo da ciamé ‘d conséj ëd coma fé con ij Filisté ch’a-j dasìo an continuassion ëd sagrin e ch’aj crasavo grev. Ant ël cas ch’i lesoma ancheuj Débora a-j cissa a fé la guèra ai Filisté e che cola assion armà a l’avrìa avù ‘n bon ésit. A-i avìsa contut ëd nen vantesse tant, j’òm, ëd cola vitòria, përché la glòria ‘d cola vitòria a sarìa peui nen ëstàita për soa vajansa ‘d lor, dagià che Nosgnor a l’avrìa butà ij sò nemis “ant le man ëd na fomna”!
Giùdes 4:1-9 – Débora e Barach
“Mòrt ch’a l’era Èod, j’israelita a son tornà a ofende Nosgnor con soa cativa condòta. Nosgnor, anlora, a l’ha faje tombé ‘nt le man ëd Iabin, ël rè canané ch’a regnava a Hasor. Ël general an
cap ëd soa armada a l’era Sisara e a stasìa a Haroset Hagoim. Iabin a l’avìa neuvsent chèr ëd guèra e a l’avìa crasà sensa pietà j’Israelita për vint agn. Anlora j’Israelita a l’han crijà a Nosgnor ch’a-j giutèissa. An col temp-lì a fasìa da giùdes la profetëssa Débora, fomna ‘d Làpidot. A dasìa soe sentense sota ‘d palmissi che për lòn a j’ero ciamà: “ij palmissi ‘d Débora”, an tra Rama e Betel, ant le montagne d’Efraim. A l’era lì che j’Israelita a montavo për consultesse con chila quand ch’a l’avìo ‘d plente. Débora a l’ha mandà a ciamé Barach, fieul d’Abinoam, da Chedes an Neftali. A l’ha dije: “Ël Signor, Dé d’Israel, a comanda sossì: ‘Buta ansema mila òm ëd le tribù ‘d Neftali e ‘d Zabulon e menje al Mont Tabor. I farai che Sisara, general an cap ëd l’armada ‘d Jabin, con ij sò chèr ëd guèra e soe trupe, a ven-o fin-a a ti al fium Chison; a l’é là ch’i-j farai tombé an toe man.Barach a l’ha rësponduje a Débora: “S’it ven-e con mi, i j’andrai, ma s’it ven-e pa con mi, i j’andrai nen”. Débora a l’ha replicà:”It compagnerai, ma la glòria ‘d costa campagna a sarà nen la toa, da già che Nosgnor a butrà Sisara ‘nt le man ëd na fomna”. Anlora Débora a l’é aussasse e a l’é andàita con Barach a Chedes.“.
Lascia un commento