Ultima duminica apress l’Epifanìa
Orassion
Nosgnor! Che anans la passion ëd Tò Fieul unigènit it l’has arvelà Soa glòria an sla santa montagna, acòrdane che nojàutri ant la contemplassion për fej ëd sòa facia, i podoma avèj la fòrsa ‘d portè nòstra cros e d’esse cambià a Sòa imàgine da glòria a glòria; për Gesù Crist, nòst Signor, ch’a viv e regna con Ti e con lë Spirit Sant, un sol Dé pr’ ij sécoj dij sécoj. Amen.
Testament Vej: Surtìa 24:12-18
An ës test dël lìber dla Surtìa I trovoma Mosè, ël servitor che Nosgnor a l’avìa sernù për guidé sò pòpol a la libertà, ch’a l’é ciamà an sù n’àuta montagna, ël Sinai, pr’ ancontresse con chiel facia a facia, parèj ch’a ‘rsèiva le tablëtte ‘d pera ‘d la Lege. A gnun d’autri a l’é acordà ‘s privilegi d’ancontresse con Nosgnor.
Peui Nosgnor a l’ha dije a Mosè: “Monta sù da mi an sla sima dla montagna e resta lì. A sarà antlora che mi it darai le taule ‘d pera con la Lej e ij comandament ch’i l’hai scrivuje për l’istrussion dj’Israelita. Parèj, Mosè, ansema a Giosuè, sò agiutant, a l’é montà fin-a an sla sima dla montagna. Mosè a l’avìa dit a j’ansian: “Resté sì e spetene fin-a ch’i artonoma. Aron e Hur a son sì con vojàutri. S’a-i é quajdun ch’a l’ha ‘d question da sotpon-e, ciameje ‘d consej a lor”. Antlora Mosè a l’é montà an sla sima dla montagna, e na nìvola a l’ha quatala.
